Als leven soms lijden is, patronen zich herhalen als in een refrein
Humor is echter helemaal niet goed
Als je steeds grappen maakt terwijl je eigenlijk huilen moet
en verwerking van leed steeds maar afweert
Verdriet, boosheid, angsten, spijt
Verdwijnen naar het onbewuste waar het sluimerend wacht totdat jij er aandacht aan besteedt met volharding en vlijt
Ondertussen liggen ook al jouw talenten daar
Gebukt gaand onder duistere emotionele waar
Je leven leef je dan onbewust en zonder enige diepgang
En maakt je steeds meer ontevreden en soms ook vreselijk bang
Hartkloppingen, hyperventilatie, angst om dood te gaan en nog meer
Zullen je blijven plagen, totdat jij gaat werken aan je bewustwording, keer op keer
Maar ook ontevreden zijn met alles wat je hebt,
een kind, een huis, vakanties, een lieve partner
Je kunt er niet van genieten, je voelt je lusteloos, futloos en verlept
Toch blijf jij je maar voortslepen door het leven
En denk je vaak……….
ik tel maar mijn zegeningen, het leven heeft me toch niets meer te geven
Ellende, lijden, en conflicten…je vergroot ze in je gedachten uit
en je vergeet dat het je intuïtieve weten,
dat het leven je overvloed wilt geven, buiten sluit
Oude overtuigingen, starheid, onverbiddelijke onbuigzaamheid
Het brengt je steeds verder in de schaduw van onwaarheid en onwetendheid
Creëer jij stap voor stap je eigen hel op aarde
En zie en voel jij niets meer wat op je pad is en komt als waarde
Totdat het leven je een paar flinke draaien om de oren geeft en je illusie leegt
Ziekte, verlies van baan, de liefde, soms huis en haard
En dus je zorgvuldig opgebouwde bestaan onder je voeten is weggeveegd
Burn out en crisis, alles foetsie, ineens weg
Wat een oneerlijkheid, onrechtvaardigheid en domme pech
Maar…..is dat waarheid, is dat echt
of zijn dat alleen de woorden van het ego, die dat tegen je zegt
Ach wat zielig, en oh…hoe is dat toch mogelijk
Zie je wel….het leven is klote, echt ongelofelijk
Kijk toch maar eens verder dan dit oppervlakkige ‘weten’
Het leven biedt je zoveel meer om je te herinneren en nooit meer te vergeten
Maar eerst dan werken aan wat er leeft in jou
Aan onbewust leed, boosheid en verdriet. En vergeet vooral de liefde voor jezelf niet, wees daaraan trouw
Laag voor laag, kijken en voelen wat er in jou zit
Een pittige reis, hard werken en pijnlijk tot het einde van de verwerkingsrit
Durf ook je schaduwzijde, haat, jaloezie, op macht belust, hebzucht, egoïsme, geslotenheid, list en bedrog onder ogen te zien
Dat valt niet mee, de schaamte die je dan overvalt lijkt niet te overzien
Toch is het allemaal de moeite waard
Het maakt je ballast lichter en jij raakt meer geaard
Komt weer dichter bij je gevoel
Geen maskers meer, alleen jouw puurheid
en het hervinden van je authentieke zelf, dat is je enige doel
Een prachtige, wonderlijke wereld staat dan op jou te wachten
Met al zijn wonderen, onvoorwaardelijke liefde en al zijn andere prachten
En valt er van pure vreugde echt veel te lachen,
komt je humor uit een ander kanaal
En is humor zelfs liefdevol, zonder ironie en sarcasme, niet langer banaal
En natuurlijk brengt het leven je dan ook nog teleurstellingen, rouw en verdriet maar dat is dan te dragen en ligt er voldoende hulp, troost en liefde voor je in het verschiet
Opgenomen in de bundel “Een reis terug naar liefde”
